Terapia psychologiczna prowadzona w Naszym przedszkolu ukierunkowana jest na wspieranie dziecka w rozwoju na miarę jego możliwości. Skupia się na pracy z emocjami, wzmacnianiu mocnych stron i niwelowaniu wewnętrznych barier w funkcjonowaniu społecznym, poznawczym i emocjonalnym.
Metody terapeutyczne dobierane są odpowiednio do wieku dziecka i jego możliwości poznawczych. Dzieci swoje trudności najchętniej pokazują w zabawie, dlatego też, bardzo często bazuję na tej aktywności. Ponadto często korzystam z różnych gier, dzięki czemu mogę nawiązać z dzieckiem więź, dowiedzieć się co lubi, jakie są jego zainteresowania, z czym sobie nie radzi, co je niepokoi. Sama relacja między mną- terapeutą a dzieckiem jest ważnym czynnikiem leczącym. Relacja pełna akceptacji i braku oceniania jest istotna w każdym procesie terapeutycznym.
Istotnym elementem mojej pracy z dziećmi jest także praca w oparciu o rysunek. Dzieci mogą w ten sposób wyrazić swoje uczucia, obawy, lęki i trudności. Podobnie dzieje się, kiedy wspólnie z dzieckiem tworzymy opowiadania lub bajki. Jest to bardzo istotne terapeutycznie, ponieważ tworząc opowiadania wspólnie z terapeutą, dzieciaki często głównemu bohaterowi przypisują własne cechy lub przedstawiają sytuację, jako podobną do swojej. Dzieciom łatwiej mówić o swoich trudnościach nie odnosząc ich bezpośrednio do siebie.
W mojej pracy bardzo ważna jest współpraca z rodziną i otoczeniem dziecka. Terapia dzieci, w dużej mierze, opiera się na współpracy z rodziną dziecka, a także szkołą lub przedszkolem. Dla terapeuty istotne są informacje – jak dziecko radzi sobie w przedszkolu, jakie ma relacje z rówieśnikami, jak zachowuje się wobec innych członków rodziny lub nauczycieli. Często zalecam pewne metody wychowawcze, które mają na celu wspomaganie efektywności terapii lub proponuję wskazówki dla nauczycieli, aby wspomóc ich relację z dzieckiem. Nierzadko konieczne okazuje się podjęcie terapii rodzinnej. Dzieci są świetnymi obserwatorami i często, poprzez swoje zachowanie, informują otoczenie o trudnościach przeżywanych w rodzinie.
Moje motto w codziennej pracy pokrywa się ze słowami Jesper Juul:
Zauważ kompetencje dziecka i doceń je, a ono samo będzie już dalej je rozwijać. Jeśli dzieci są zauważane, jeśli się ich słucha, dojrzewają i pogłębiają swoją wrażliwość oraz różne umiejętności na własną rękę. Jeśli jednak ich kompetencje nie zyskują uznania, stają się nieznośne lub bezradne. Najważniejsze, by rozumieć, że reakcje dziecka zawsze mają głęboki sens.
